1 Temmuz 2016 Cuma

"Neden yemiyor bu çocuk?"

Çocuklarımız anne karnındayken yemeyi reddetmeye karar vermiyor. Bu şekilde davranmalarında bizim sergilediğimiz tutum, büyük önem taşıyor. Mina herşey yiyor, yemek yerken hiç problem çıkarmıyor diye düşünenler olabilir  ama maalesef göründüğü gibi değil. Mesela, hala peynir tüketmiyor. Geçen sene bayılarak yediği enginar, taze fasulye ve bamyayı unutmuş. 1 yaşına kadar kahvaltıyı reddetti. Süt içmeye 21 aylıkken kendi isteyerek başladı. Ek gıdalara ilk geçtiğimiz ay, muhallebi kıvamındaki yeşil renkli çorbamı unutamıyorum :) tabi ki, yemedi. Merak edip tadına baktığımda, damak tadıyla doğmayan bebeğin ne kadar kötü bir tecrübe yaşadığını düşündüm :)) her gıdayı deneyerek sevdiği şeyleri bulmaya çalıştım ve onlar üzerine yoğunlaştım. Mesela, tarhanayı çok sevdi ve yeşil çorbamı :) bu sefer tarhana katarak denedim. Yedi.  Bazı günler hiçbir şey  yemedi. Yüreğim içten içe yansada acıkırsa yer dedim. Ben kendi kendime söz verdiğim şeyi yaptım, zorlamadım ve ek gıdaya geçtiğimizden beri her öğünümüze Mina'yı da dahil ettim. Bana kalırsa yemeye teşvik eden önemli iki şeyden biri bu. Ek gıdaya başladığımız ay, mama sandalyemizi hemen almıştık. #chicco polly ihtiyacımızı tam anlamıyla karşıladı. Üç kademe yatış sistemi, bel ve sırt desteğiyle 6 aylık bebeğimizi rahatlıkla soframıza dahil edebiliyorduk. Şimdi sofra kurulduğu zaman ilk Mina koşuyor. :) Yemeye teşvik eden ikinci önemli şey ise, bana kalırsa çocuğun kendi kendine beslenmesi aslında eskiden beri varolan ancak ismi ingilizce olup bize daha havalı geldiğinde uyguladığımız şey; "blw yönetimi". Ben #blw demeyeceğim, kendi kendine beslenme diyeceğim :) 8 ay itibariyle sıvı gıdalar hariç herşeyi eliyle hem yedi hem keşfetti. Öğünlerini minik tuttum. Elimdeki çatalı ve kaşığı tutmak istediği anda da kullanmasına izin verdim. 1 yaşında çatal kullanarak, 14 aylıkken de kaşık kullanarak kendi kendini besleyebiliyordu. Çok dökülüyor, çok kirleniyor ama 27 aylıkken, minimum düzeyde üstünü kirleterek, ne yiyeceğine ve ne kadar yiyeceğine kendi karar verebilen bir bebeğe dönüşmesi inanılmaz hayatınızı kolaylaştıyor. O yüzden, "neden yemiyor bu çocuk?" Demeyin. Yer. Biraz sabır. Benim yemek konusunda katı tutumlarım var mı? Evet. Anne ve baba olarak bizim "abur cubur" diye adlandırılan beslenme kültürümüz yok ve evimizde de bulundurmuyoruz. Dolayısıyla, çocuğumuzunda bu alışkanlığı kazanmasını istemiyoruz. Sonuna kadar bu tarz gıdalardan koruyamayacağımı biliyorum ama olabildiğince geç tanışmasını istiyorum.
Sabırlı ve mutlu kalın...




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder